AŞK, BİR EVLİLİĞİN İÇİNDE DEĞİLDİR

Aşk mı? 

Ne yazık ki halen inanıyorum. 

Dijitaldeki müzik uygulamalarının sıradaki ve önerdiği şarkılarıyla bir yapay zekanın bile ruhumu daha iyi anladığını düşündüğüm bu devirde, insandan artık umut kesilmeli mi bilmesem de inanmayı seçiyorum. 

“Aşk herşeyi affeder tek bildiğim bu, belki de başka hiç bir şey bilmiyorumdur “demişti bana. 
Öyle ki aşk, müsait olanı bulmaz, gider en canını yakana yapışır, doğru zaman nedir hiç bilmez, hele sana en uygun olanı hiç göstermez. 

Kara bir perdedir, tüm hataları örten. 

Şarkıya şiire düşman eder ama yine bir şekilde kendini dinleterek yine kendinle savaşma arzusu uyandırır! 

İlk gelişi bile başka bir yakınlaşmaya benzemez, yüreğinin ilmeklerini küçük yaşta keşfetmiş birinin bu hususu anlamaması mümkün değildir.

Öyle tutkulu bakar ki gözleri, ateşe düşeceğini bilirsin o an.

Öyle bir sözcük kullanır ki cümleler arasında bıraktığın boşluklarına gelir oturur tüm bilgeliğiyle.

Hem daha önce okuduğun tanıdık bir kitaptır hem de ona yetişmeye çalışmak istediğin bilmediğin tüm kitaplar.
Hem yanında kalmasını çok istediğin ama yanında kalsa ömür boyu onunla olamayacağını bildiğin.

Aşkın bir evlilik içinde olmayacağına binlerce kez yemin edebilirim.
Öyle mecburiyetlerden uzak, öyle içinden geldiği eylemlerden oluşur.

Saati de yoktur, bozuktur zaten hep O’nu gösterir. 
Tüm ayları,en sevdiğin mevsim kılar. 
Gelecek için takvime bakmaz, yirmi dört saatin yirmi dört yıl olduğuna inandırır. 

Uyumla hiç bir ilgisi olmayan, bir meydan okuyuş ve deli gibi savaşma arzusu uyandıran.
Sorumluluk gibi de değil sorumsuzluk gibi de. 
Sahip olma arzusu kadar ait olmayı istemekle eşdeğer. 

Bazen cinsiyet rollerini unutacak kadar, cinsine yüklenen anlamları geride bıraktığın, sadece insanlaştığın. 
Ve dahi bir o kadar ilkel, cinsine ait zevkleri ölesiye bir tutkuyla yaşadığın ve hakkını verdiğin.

Aşk hoyrat, başıboş bir ruh gezintisi.
Özgür kalmak isteyenin, kuralsızlıkların merkezi. 

Bir dakika bile olsa verdiği zevki yaşamak için tüm hayatını alt üst etmesi 
ve yine de bir kaçamayış, bir olamayış, bir tutunamayış hikayesi. 

İşin sonunu özetlemiş şiiirinde Bedri Rahmi;

“Aşk bir eşkiyanın hayata itirazıdır
Susarsa çatışma, konuşursa savaş
Severse devrim olur.
Tut ki ben bir eşkiyayım.”